Wandelen in Beek

Beginpunt: Bartholomeus kerk
Eindpunt: Bartholomeus kerk
Lengte: 14,9 (km)
Aantal bezienswaardigheden: 126
 

Parkeren:

• Parkeerplaats nieuwe Kerk
  Kerkberg 3
  6573 DN  BEEK UBBERGEN
• Parkeerplaats Elzenweg

Openbaar vervoer:

• Bushalte van Randwijckweg
• Bushalte Gemeentehuis

Horeca:

• Camping
• RVG Café Wylerbergmeer
• Eetcafé de Witte
• Hotel Restaurant 't Spijker
• Hotel Café Sous les Eglises
• Golden Tulip Val Monte
• Pannenkoekenhuis de Duivelsberg

Links:

• Deze wandeling in tegengestelde richting
• Print deze wandeling
• Deze route op je mobiel wandelen
• Detailkaart bij deze wandeling
• Bekijk deze wandelroute op Google Earth
• Download de wandelroute op je GPS (GPX)
• Deze route als lijst met coördinaten

Tweeten

De Bartholomeus kerk werd rond 1825-1826 gebouwd en daarna nog eens ingrijpend verbouwd in 1891. De baksteen vormgeving en het vakmanschap dat de bouw tentoonspreidt is kenmerkend voor de bouwstijl van die periode. Na de Tweede Wereld oorlog is het interieur zo goed mogelijk hersteld met meubilair uit andere kerken. Heeft de Bartholomeus Kerk tegenwoordig een andere bestemming? In dit "juweeltje van Beek" trouwen jaarlijks veel aanstaande bruidsparen, zijn er exposities en worden er concerten gegeven. Ook worden er familiebijeenkomsten zoals dopen en begrafenissen en uitvaartplechtigheden gehouden.

Route:

• Neem de weg rechts naast de Bartholomeus Kerk (Kerkberg), loop door tot de weg voor een villa een haakse bocht naar links maakt.

De villa "Rozenhof" is een markante wit gepleisterd blokvormig villa met verdieping uit 1870-1875.
Let eens op enkele details: de ramen hebben afgeronde bovenhoeken en een geaccentueerde omlijsting. Ook de daklijsten met consoles zijn bijzonder. Er is een serre (wintertuin) met balkon tegen de oostgevel geplaatst.
Later werd een aanbouw met balkon voor de hoofdingang toegevoegd, waardoor het huis nog meer uitstraling kreeg.
Tegenwoordig is het een lux appartementen complex.

Route:

• Loop een klein stukje verder tot je rechts van de weg een ingang van het kerkhof ziet liggen (lange oprijlaan).

Op de begraafplaats rondom de kerk zijn ook oorlogsgraven van gevallenen uit de Tweede Wereldoorlog. Deze zijn ook opgenomen in de Liberation route en in Traces of War. Dit oorlogsmonument is er om ook de burgers uit Beek en Ubbergen, die tijdens de Tweede Wereldoorlog gevallen zijn, te blijven herdenken.

Route:

• Loop door tot je rechts van de weg een appartementencomplex en het pleintje ervoor kunt zien.

Dit modern vormgegeven appartementencomplex staat fier op de kop van het plein. een beetje uitdagend toch? Niet verscholen achter oude dromerige bomen. De architect is er in geslaagd het toch wel grote bouwvolume zo te ontwerpen dat het gebouw harmonieert met de stijl van het pleintje, passend in de historische context van deze plek.

Route:

• Loop een klein stukje verder en kijk rechts van de weg recht over het pleintje heen.

Van het voormalige schoolgebouw is alleen de voorgevel bewaart gebleven. De grijze gevelsteen met de naam van de school is er nog. Wil je weten hoe het er hier vroeger uit heeft gezien, met onverharde wegen en vrijwel geen auto's, neem eens een kijkje op de site van Oud Beek met veel ansichtkaarten. http://oudbeek.nl/

Route:

• Loop de bocht door en kijk links van de weg.

Voormalige Internaat Opzoeken op oud beek meer info.

Route:

• Loop verder tot tussen de nieuwbouw net voorbij de parkeerplaats aan de linker kant van de weg.

Een nieuw landhuis bouwen op een van de vrije kavels op deze plek op de stuwwal en ontwerpen binnen de gestelde kaders in te richten naar eigen inzicht, is een droomwens van velen. Slechts een enkeling kan die droom waarmaken. Is dit het huis zoals jij denkt voor jezelf te wonen, of hoe jij denkt dat het in deze wijk past op deze plaats? Zal het met de andere landhuizen passen in de filosofie van deze wijk?

Route:

• Loop veder tot je de weg overgaat in een klein paadje en je in een beekdal op een kruispunt staat.

Rustig stroomt een klein stroompje water door het Kastanjedal naar beneden. De wanden van het dal zijn begroeid met tamme kastanjes. Als handen steken ze uit de steile wanden en reiken richting de hemel.
's Zomers zitten de vertakte kronen vol met blad en sluit het bladerdak zich boven het dal, dat hier haar naam aan heeft te danken.

Helaas zijn sommige tamme kastanjes de laatste tijd (door ouderdom?) dood gegaan. Tot nu toe worden ze nog niet herplant. Jammer voor het streek eigen karakter van de heuvels om Nijmegen, want Tamme kastanjes werden in deze omgeving door de Romeinen gebracht. Ze vormen dus een deel van het regionale beeldverhaal.

Route:

• Neem vanaf de splitsing het paadje omhoog het kastanje dal in.
• Loop door het kastanje dal heen over het bruggetje en aan de andere kant weer omhoog tot je uitkomt bij een picknick tafel.

De picknickbank kijkt uit over een klein moerasgebied. Vanuit het moeras stroomt een stroompje met helder koel bronwater vanuit de stuwwal richting de rivier in de uiterwaarden. In het moerasgebied vind je veel bijzondere plantensoorten, zoals goudveil en reuze paardenstaarten, beiden zeldzame plantensoorten in Nederland.
Het beekje verlaat via het Kastanjedal, een dal met vele tamme Kastanjes, een zeer vochtig brongebied om via het centrum van het dorp. Tamme Kastanjes, waar het dal naar vernoemd is, komen al sinds de tijd van de Romeinen in deze bossen veel voor.

Route:

• Neem het pad langs de rand van het moeras met het moeras rechts van het pad.
• Loop door tot je op een Y-splitsing staat.

In een routenetwerk, zoals dit bij Beek-Ubbergen waarbij je uit routestukken zelf een wandeling kunt samenstellen, heb je veel knooppunten nodig. Dit is zo'n splitsing van wegen.
Hier dicht bij vind je de dikste boom van Nederland, een oude tamme kastanje, de beroemde Kabouterboom van Beek.

Route:

• Ga met je rug richting het moeras staan en neem het meest linkse pad van alle splitsingen.
• Loop verder tot je rechts van het pad een grote tamme kastanje ziet staan, de Kabouterboom.

Wist je wel dat de Kabouterboom bij Berg en Dal de oudste tamme kastanje van Nederland is?
Kabouters zijn van oudsher bekend. Ook hun goede relatie met de paddestoel, vooral die metrode met de witte stippen en met de ring om de steel is goed. Sommige kabouters schijnen er zelfs in te wonen.
Menigeen begrijpt deze ingewikkelde relatie niet goed en vandalen hebben de kabouterboom helaas meermalen in de fik gestoken.

Route:

• Loop verder tot je links van het pad achter het hek een kabouter en een houten paddenstoel ziet staan.

Langs de rand van de heuvels rondom Ubbergen is voor de kleinste wandelaars en hun (groot-)ouders een Kabouterroute aangelegd.
De Kabouterroute is aangegeven met houten paddenstoelen en tuinkabouters. Ze staan overal langs de route. De route ligt ook langs de beroemde Kabouterboom in het Kastanjedal. De folder met routebeschrijving is te krijgen bij de plaatselijke VVV.
Zelfs als het lopen soms nog niet meevalt, kun je vanuit de wandelwagen gefascineerd zijn door het zoeken (en vinden!) van de paddenstoelen langs de route. Maar kun je ook al herkennen welke kabouters er langs de route staan en wat hun functie of beroep is?

Route:

• Loop verder tot je op een groter pad terecht komt.

Verspreid over de hellingen van de stuwwal rondom Berg en Dal en Beek Ubbergen vind je meerdere onder architectuur gebouwde villa's, zoals ook deze villa 't Kaempke. De soberheid van de jaren dertig is nog steeds zichtbaar in de vrijwel oorspronkelijke architectuur. Juist omdat deze villa ongeschonden de tijd heeft overleefd, is ze een aanwinst in het landschap.

Route:

• Neem het bospad links van de oprit van het huis.
• Loop door tot je op een splitsing van paden uitkomt.

In de bossen tussen de Stollenberg en de Ravenberg ligt dit knooppunt, dat enige wandelroute trajecten aan elkaar verbindt. Met de optie, "Plan zelf een wandeling", kun je vanaf diverse startpunten zelf routes maken en uitprinten. Ook vanaf dit knooppunt is dat dus mogelijk.

Route:

• Neem het pad dat vanaf de splitsing de heuvel oploopt met de heuvel duidelijk links van het pad. (Dit is het pad tegenover het pad dat via een aantal bankjes naar de top van de ravenberg loopt.)
• Loop door tot je via een aantal trapjes op een splitsing van paden uitkomt.

Met deze traptreden kan de wandelaar het laatste stukje van deze glibberige helling gemakkelijk omhoog klimmen. Het hekje, dat ook de leuning van de trap vormt, maakt het buitenlandse gevoel af. Nederland is over het algemeen vrij vlak. Hier vind je veel hellingen.
Soms is een ingreep van de mens in de natuur, zoals het plaatsen van dit hekje, geheel in balans met de omringende natuur, en versterkt een stukje civilisatie het buitenlandse gevoel van de natuur hier op de grens met Duitsland.

Route:

• Ga op de driesprong met je rug naar het trapje staan en neem het rechtse pad de heuvel op.
• Loop door tot je rechts van het pad een lariks bos ziet staan.

Lariksen zijn naaldbomen, die elk jaar in de late herfst hun naalden verliezen. In het voorjaar verschijnt een waas van fris groen om een nieuwe lente aan te kondigen. In de herfst kleuren de lariksen prachtig goudgeel. Kortom een bos wat gedurende het jaar telkens wisselt van sfeer.

Route:

• Loop verder de heuvel omhoog.
• Loop door tot je bij een splitsing van paden komt.
• Het paadje dat met de trapjes omhoog loopt brengt je met een 5 meter lopen bij een prachtig uitzichtpunt.

Wie even wil bijkomen van de het stijgen en dalen, die kan even een paar meter omhoog klimmen en genieten van het uitzicht vanaf dit kunstmatige plateau.
Het plateau ligt aan het einde van een groot dal, dat enigszins vrijgekapt is voor een prachtig vergezicht op het uiterwaardenlandschap. Zo'n vergezicht noemen we een zichtas.
Wie beter kijkt ziet dat deze zichtas ook een duidelijk point of interest heeft. (Daar waar het oog op valt, in gewoon Nederlands.)
Het beeld wordt bepaald door de kerktoren van het oude kerkje van Persingen. Fier vangt het de zonnestralen op en steken de rode bakstenen van het kerkgebouw af tegen het groene landschap van de uiterwaarden.

Route:

• Loop vanaf het uitzichtpunt met trapje naar beneden tot je op de splitsing van wandelpaadjes staat.
• Sla links af en loop door tot je opnieuw op een splitsing van bospaden uitkomt.

Om het de wandelaar gemakkelijk te maken de hellingen te overwinnen, zijn er overal trapjes aangelegd. Steile paden in een hoek op de helling veroorzaken te gemakkelijk erosie. Daarom liggen de meeste aangelegde wandelpaden dus ook evenwijdig aan de helling met een klein stijgingspercentage.

Wat is jouw beleving van dit soort mensenlijke toevoegingen als trapjes op een steile helling in de natuur, noodzakelijk vanwege de altijd aanwezige en actieve natuurkrachten? Wij mensen kunnen veel tot stand brengen, maar de invloed van de natuur is erg sterk. Dat stemt tot nadenken, toch?

Route:

• Ga met je gezicht richting de top van de heuvel staan en neem het pad naar rechts dat min of meer parallel aan de heuvel loopt.
• Blijf dit pad volgen langs de countouren van de heuvels tot het door een dalletje gaat.

Op de heuvels van de stuwwal stroomt al vele jaren ook oppervlakte water naar beneden. Het regenwater dringt natuurlijk voor een deel de bodem in en verzamelt zich op de ondoordringbare leemschollen. Waar deze lagen aan het oppervlak komen, treedt het water uit en ontstaat een er plek met kwel, een bron. Daarom komen er in dit gebied zoveel waterstroompjes voor. Als er tijden zijn, waarop de heuvels onvoldoende begroeit zijn, stroomt het regenwater voornamenlijk oppervlakkig af en veroorzaak erosie. Er ontstaan dan dit type v-vormige geulen.

Route:

• Volg het pad uit het dal weer omhoog.
• Loop rechtdoor bij de trappetjes.
• Loop door tot het pad breder wordt en je op een recreatie weide aankomt.

Het bermtoerisme was in de jaren '60, toen veel mensen hun eerste auto kregen pas echt een hit. In die tijd is dit recreatieveld kennelijk aangelegd. Of is het een verlaten akker? Als dagtoeristen bracht je met je gezin een hele zondag samen met andere gezinnen door op zo'n plak. Je ziet dat nu nog steeds bij grote steden, als Athene en Parijs. Daar gaat de Fransman nog steeds in het park zitten met een boek, een fles wijn, wat stokbrood en kaas.
Die (regionale) dagjesmensen met een gevulde picknickmand zie je hier zelden. Waarschijnlijk omdat de plek niet meer per auto te bereiken is. Nog steeds komen dorpsbewoners hier hun hond uit laten. De hond en ook de kinderen kunnen hier heerlijk even hollen.

Let ook eens op de overhangende takken van de eiken rondom het recreatieveld. Al in het vroege zomer in de warme zon is het spel van licht en schaduw genoeg om de stress van de dag liggen op je rug in gras voor een moment achter je laten.

Route:

• Volg het pad tot je iets voorbij het einde van de weide op een splitsing van paden staat bij een lindenlaan (aan je linker hand).

In het verleden is hier een prachtige Lindelaan aangeplant.
Linden staan bekend om een rijke ondergroei van allerlei vrij zeldzame planten. Vooral in het vroege voorjaar bloeien hier veel voorjaarsbloeiers. De Lindenbomen zijn mooi recht omhoog gegroeid, waardoor de laan ook in de winter als alleen de silhouetten van de bomen te zien zijn, de laan een statige aanblik heeft.

Bijen, die van bloem tot bloem vliegen maken bijna geen geluid. Gonst op een warme zomermorgen de hele laan luid van duizenden bijen, dan zijn de honingbijen bezig de nectar van bladluizen te verzamelen. Kennelijk doen ze dit vliegend, vandaar het luide gegons. Heeft het pas geregend dan zijn alle bladluizen van de bladeren afgespoeld en is het stil in de laan. De donkere kruidige honing die van deze luizennectar komt, wordt in Frankrijk en Duitsland zeer gewaardeerd. Onze imkers vinden voor deze honing hier nog maar weinig liefhebbers.

Route:

• Neem het pad links van het pad dat naar beneden gaat.
• Loop door (ongeveer 30 meter) tot je bij het uitzichtpunt bent.

Ook vanaf de Boterberg heb je een uitzicht op het kerkje van Persingen. De eeuwenoude rode bakstenen van het kerkje steken af tegen het lichtgroene landschap met een strak blauwe lucht erboven.
Het beeld zelf wordt omsloten door vliegdennen, met zomer en winter altijd een donkergroene kroon. Bij mooi weer is bij het ruisen van de wind in de kruinen het spel van schaduwen op de grond te zien, zeker als er een klein briesje staat.

In een ver verleden bij de aanleg van deze plek is dus niet alleen gedacht aan het prachtige uitzicht, maar is ook omlijsting zo ingeplant, dat deze groene bomen bijdragen aan de sfeer van de plek zelf. De plek blijft je bij en deze herinnering maakt dat je vaker terug zou willen komen om in andere jaargetijden ook te genieten van dit uitzicht.

Route:

• Loop terug naar de kruising van bospaden.
• Neem de lindenlaan richting het witte hek.
• Loop door tot je op het asfalt staat.

Aan deze zijde van de rechte lindelaan sluit een statig hek van het Gelders Landschap deze oude laan af. Linden herken je aan de broek, de wortelopslag aan de voet van de stam. In het vroege voorjaar is hier veel te zien op het gebied van voorjaarsbloeiers. De bodem zit vol met bolletjes en knolletjes, die dan volop bloeien. zoals Speenkruid en bosanemonen. Later in de zomer bloeien de Linden en verzamelen duizenden bijen de nectar voor de crèmige lindenbloesemhoning.

Een mooie laan als deze vormt voor elke natuurgenieter een uitnodiging om te gaan wandelen in het bos van Gelders Landschap. Wat zou er achter dit hek liggen? Waar gaat deze laan heen?

Route:

• Ga met je rug richting de lindelaan en het witte hek staan en sla rechts af.
• Loop door tot je op een veelsprong van paden komt waar de asfaltweg een Y-splitsing maakt.

Onder hoge bomen, vind je bij een splitsing van wegen deze kleine parkeerplaats voor ongeveer vier auto's. Het is een prima startpunt voor een wandeling door de prachtige heuvels rondom Berg en Dal, zolang je je auto hier mag parkeren van de grondeigenaar. (graag bericht, als dit niet meer mag, omdat deze parkeerplaats in de rij van startpunten is opgenomen. Het routeteam past dan de route aan.)

Route:

• Ga met je gezicht richting de Y-splitsing van de asfaltweg staan en neem het bospad dat rechts het bos inloopt.
• Kijk links van het pad voor de picknickplaats.

Deze picknickplaats is een relict uit de tijd dat een gezin eindelijk een auto bezat en op zondag trots kon genieten van zijn vrijheid om het land te doorkruisen, te genieten van andere toeristen (bermtoerisme), de fraaiheid van het toenmalige Nederlandse landschap en met een tevreden gevoel over de afgesloten week ging picknicken op zo'n primitief aangelegde picknickplaats in het bos. Men had de boterhammen gesmeerd bij zich met een thermoskan koffie.
De huidige autobezitter stelt wat meer eisen aan voorzieningen voor de invulling van vrije tijd. Dat is de reden dat plaatsen als deze er verlaten en verwaarloosd bij liggen. Toch kun je nog steeds hier genieten van de rust en de natuur.
De plekken hebben ook iets mystieks als in het sprookje van Doornroosje, het groen is uitgegroeid. Juist daardoor zijn ze aantrekkelijk en bijzonder voor wandelaars, die er bij stil willen staan.

Route:

• Loop verder over het pad, ga rechtdoor op de kruising van paden en loop rechts langs de top van de heuvel.
• Sla links af op de Y-splitsing.
• Loop naar beneden tot je een afwateringskuil naast het pad ziet liggen.

Langs het pad zijn afwateringsgeulen en kuilen gegraven. Zo wordt voorkomen dat bij stortbuien grote hoeveelheden regenwater naar beneden stromen en grote erosiegeulen veroorzaken.
Neemt de erosie zo toe, dan komen de oppervlakkige voedingswortels en de hechtwortels van de beuken bloot te liggen. De bomen gaan dan dood en de erosie kan nog meer toenemen. Door het water op te vangen in van dit soort bekkens wordt dit voorkomen. Daarom wordt ook de wandelaar dringend verzocht op de paden te blijven.

Route:

• Loop verder tot je op een T-splitsing met een pad dat de contouren van de heuvel volgt komt.

De hellingen tussen Berg en Dal en Ubbergen zijn bedekt met oud beukenbos. In de zomer sluit het bladerdek van de beuken zich hoog boven je hoofd en werpt diepe schaduwen over de bosgrond. Onder beukenbomen groeien weinig andere planten. Dit komt omdat op deze zandige bodems de beukenbladeren moeilijk verteren tot humus. Op kalkgronden gaat dit veel beter. De bekende voorjaarsbloeiers, als speenkruin en bosanemonen, zoals je die misschien wel eens in de beukenbossen van Noord-Frankrijk hebt gezien, krijgen hier door het dikke onverteerde bladpakket geen kans.

Route:

• Neem het pad parallel aan de contouren van de heuvel (met je rug richting het hek bij de asfaltweg).
• Loop met de flauwe bocht naar links mee, tot vlak voor de scherpe bocht naar rechts en kijk links van het pad naar beneden het dal in.

Het gebouw, de Refter, werd rond 1910 gebouwd voor een zusterorde. Deze nonnen gaven in het Frans onderwijs aan de burgermeisjes op deze kostschool.
Voor Nederlandse begrippen rijst het gebouw sprookjesachtig op in het dal tussen de bomen. Het is opgetrokken uit baksteen in neogotische stijl met veel pinakels. De architect is J. van Groenendael. Van hier is de achthoekige torenspits goed te zien, die midden op de kapel geplaatst is.

Route:

• Loop verder de bocht naar rechts door tot je bij de bomen voor het bankje bent.

Dat dit uitzicht over de Waalvallei al jaren tot de verbeelding spreekt, zie je aan de namen, die door bezoekers in de bomen gekrast zijn. Het inkerven beschadigt de boom en is daarom verboden.
Toch gebeurt het nog vaak. In de loop van de jaren vergroeit de tekst, die in de boom gekrast werd, maar soms kun je na 70 jaar de tekst nog duidelijk lezen. Zo wordt de boom een herinnering van een bijzonder moment op deze plek. Het was vroeger heel gebruikelijk de initialen van jou en je eerste liefje in de boom te kerven.

Route:

• Loop verder tot bij het uitzicht bij het bankje.

Wie langs de rand van de stuwwal bij Berg en Dal en Ubbergen loopt, kan genieten van vele prachtige uitzichten. Op dit punt heb je opnieuw zo'n uitzicht.
Vanaf het bankje, maar ook staande achter het bankje heb je een prachtig uitzicht over de vallei van de Waal en de achterliggende Betuwe. Je kunt de kerktorens van verschillende dorpen in de Ooijpolder bij helder weer zien liggen.

Route:

• Loop verder tot het pad uitkomt op een splitsing van paden.

Rondom Berg en Dal vind je op de steile heuvels van de stuwwal verschillende landschapstypen. Zie hoe hier de paden kronkelig over de heuvel liggen. Heb je wel eens boven je gekeken hoe de kronen van de bomen het bladerdak boven je sluiten? Pas als het langer regent, wordt de grond onder de bomen nat.

Route:

• Loop vanaf de splitsing naar beneden langs de rand van het weiland.
• Loop door tot je op de rand van het weiland een paadje van rechts ziet.

Laagste en natste punt van het open veld dat nu als weiland in gebruik is. Als je naar de oorspronkelijke grootte kijkt, gezien de grenzen van de groene zoomvegetatie, is er een heel stuk vanaf gehaald, vermoedelijk vanwege de modder.
Bekijk je de oude ansichtkaarten van omstreeks 1920-1940, dan zie je dat de bosschages minder hoog waren. Er waren geen grote oude bomen op de hellingen, behalve in de tuinen van de landgoederen. Je had vroeger dus veel meer vrije uitzichten. Men gebruikte het hout uit het bos vaak als brandstof voor de kachel. Bomen kregen hier dus niet de tijd uit de groeien tot dikke stammen.

Route:

• Neem vanaf de hoek van het weiland het pad dar door een strook bos en langs een wit huis het dal inloopt.
• Loop door tot je op een grote weg staat en kijk naar rechts (De route gaat verder naar links.)

Wie het originele ontwerp van deze jaren 30 woningen van de architect heeft bewaard, wordt na verloop van tijd beloont met klasse en stijl. Ontwerpen raken uit de mode en daarna dreigt een tijd het verval. Maar wie niet te veel verandert aan het oorspronkelijk ontwerp wordt meestal beloond, zodra de woning opnieuw gewild is door de retro uitstraling. En soms krijgt een woning zelfs een monumentale status.
De strakke en strenge lijnen in de vormgeving zijn kenmerkend voor de periode van het interbellum. Deze zelfde strengheid en evenwichtigheid kom je ook tegen bij de monumentale panden van de Amsterdamse school. Een substroming ontwikkelde tot Geldersche landhuizen, waar dit ontwerp meer aan doet denken.

Route:

• Sla links af en loop door tot voor het witte huis links van de weg (naar rechts is een weg de polder in: Kasteelseweg.)

Witte Villa. Er staat dacht ik wat op de gevel, nakijken met google streetview.

Route:

• Sla rechts af de Kasteelseweg in.
• Loop door tot waar deze zich splitst in een weg naar rechts parallel aan het contour en een weg de polder in.

Verbouwde boerderij. Op dit rijtje kun je inspiratie opdoen op welke verschillende manieren je een boerderij naar jouw wensen kunt verbouwen. Let eens op hoe de ene met behoud van de oorspronkelijke vorm zijn woning inricht en een ander het oorspronkelijke beeld verstoort.

Route:

• Volg de Kasteelse laan (een lange rechte weg die onder langs de stuwwal loopt, parallel aan het contour.)
• Loop door tot je bij een groepje van drie huizen aankomt en rechts van de weg in een diep en smal tuintje kijkt.

Tuinliefhebbers herken je meteen, zoals deze die dit Boerentuintje onderhoudt. Hoewel het huis al lang de functie van boerderij verloren is, is de tuin nog steeds aangelegd in een stijl die bij het huis past; met veel verschillende vakken van planten gescheiden door paadjes. Let eens op de verschillende stijlen die de er te zien zijn. Hier met hortensia's zoals ze dat op de boerderij vaak deden. Weinig onderhoud en toch het hele jaar door een aardig aanzicht.

Route:

• Loop verder tot de andere kant van het groepje van drie huizen en er rechts van de weg een stukje open terrein is.
• Kijk halverwege het open terrein rechts achterom.

Let eens op de sfeer hier aan de voet van de heuvel. Niet alleen de rechte vlakken van de heuvels rondom Beek-Ubbergen werden gebruikt voor de landbouw, dat gold zeker ook voor de uiterwaarden. Hier onder aan de heuvel vind je een hele rij met oude boerderijtjes en landarbeidershuizen aan de rand van de natter wordende uiterwaarden, waar het vee 's zomers kon weiden. De landbouw verdween, het straatje, de sfeer met kleine boerderijtjes, is nu ook na een verbouwing toch bewaard gebleven. Complimenten aan de gelukkige eigenaren.

Route:

• Loop verder tot bij het laatste huis de klinkerweg ophoudt en overgaat in een klein bospaadje het Bronnenbos in.
• Loop een aantal meter het Bronnenbos in tot je op een splitsing van paadjes uitkomt.

Hoger gelegen delen Bronnenbos. Andere vegetatie? nakijken. Waterverzadiging? Ook invloed op de vegetatie van het bovengrond instromen van regenwater van de straat.

Route:

• Neem het huis dat je tussen de bomen door ziet aan je rechter hand en loop rechtuit vanaf de splitsing het pad de helling af over de vlonders.
• Loop door tot je een stukje op het vlonder staat en kijk rond.

Het Bronnenbos ligt op de plek waar ooit lang voordat Beek-Ubbergen bewoond werd een stroomgeul van de rivier de Waal liep. Het ligt dus diep in het landschap. Enkele jaren geleden heeft men het besluit genomen om de afwatering af te dammen en het bronnenbos weer onder water te zetten. Zo is een vloedbos ontstaan, dat op de natuurlijke omgeving van de uiterwaarden moet lijken. Om er met droge voeten door heen te kunnen wandelen is er een vlonder door aangelegd.
Pas het kan glad zijn.

Route:

• Loop verder tot je van het vlonder af bent en je op een driesprong van paadjes staat.

Landschap van de natte uiterwaarden begroeid met van halfwas ooibos is hier tot ontwikkeling gekomen. Griend (geknot wilgenstompen voor productie van wilgentenen. Her en der een poel met stromend of stilstaand water, ook daar zit verschil in (vol met kroos of niet), enz. Voldoende info, samen formuleren. Wat je ooknog ziet is oude weilanden omzoomd met elzen om de boel droger te houden. Zouden de bijzondere planten terug komen?

Route:

• Neem het paadje richting de rondweg en de brug. (Dit is het paadje links van een rechthoekige vijver).
• Blijf stilstaan bij de hoek van de rechthoekige vijver.

Poel in het bronnenbos met prachtig helder stilstaand water. De elzen langs de kant weerspiegel zich in het wateroppervlak. Soms zwemt er een waterhoentje of een paar wilde eenden. Ook kikkers en padden maken gebruik van de vijvers zodra ze van hun winterverblijf in het bos weer richting de uiterwaarden trekken. Hierdoor zijn de uiterwaarden 's zomers weer vol dierenleven.

Route:

• Loop verder langs de vijver tot je aan het einde van de vijver en het paadje links van het paadje een bordje ziet staan.

Koen van der Poelpad Info opzoeken.

Route:

• Loop verder tot je na het hekje bij de opgang van een witte brug staat.

Vanaf het fietspad naast de rondweg is er een hekje dat de toegang geeft tot het bronnenbos langs de rondweg. Het is een leuk natuurgebied, dat elk jaargetijde een goed beeld geeft van de flora een bronnenbos.
In het bronnenbos is geprobeerd om een uniek stukje natuur en ooijbos aan de rand van de stuwwal te herstellen. Bestaande gebruikers van de ruimte, zoals een scholengemeenschap zijn gevestigd in nieuwbouw die geheel in de omgeving past. Ook vind je enige kunstwerken in het Bronnenbos.

Route:

• Loop de brug omhoog en kijk halverwege de bolling schuin naar achteren richting het aardbeienveld.

De Klispoel is sinds 1970 de enige waterkerskwekerij in Nederland aan de voet van de stuwwal.
Sinds 1983 wordt de waterkers in Ubbergen gekweekt, in dit gebied dat bekend staat om zijn vele zuivere waterbronnen.
Waterkers is een bladgroente. De waterkers groeit in waterbassins die in de winter overkapt zijn om de planten te beschermen tegen vorst. Zo kan de waterkers bijna het hele jaar door geleverd worden.
Een tweede product is "jonge sla ", diverse soorten slasoorten die jong, als losse blaadjes geoogst worden, worden in de volle grond gekweekt.

Route:

• Loop de brug verder omhoog en loop naar het uitzichtpunt.
• Geniet van het uitzicht.

Als op 29 januari 2011 deze nieuwe brug De Springplank over de A 235 in gebruik wordt genomen is er direct kritiek. De nogal steile helling is als het vriest nogal glad. De architect van de brug, dhr. Deutekom, verklaarde in de Gelderlander, dat hij de brug anders getekend had. De traptreden waren in zijn ontwerp tot bijna bovenaan getekend en daar was men van afgeweken. Vanaf de brug heeft men een prachtig uitzicht over de Ooijpolders met het natuurgebied 't Zwanenbroekje.

Route:

• Geniet van het uitzicht over de Ooijpolder.

Plaquette met een afbeelding van de gehele Ooijpolder, en waarin verschillende gebieden zijn aangegeven, waar de natuur zich zonder inmenging van de mens kan ontwikkelen, zoals hier in 't Zwanenbroekje

Route:

• Loop een stukje terug over de brug tot de trap.
• Loop naar beneden en sla links af.
• Loop richting het hek rechts van de weg.

Het klaphek aan het begin van het natuurgebied voorkomt dat uitgebroken vee de snelweg kan bereiken. Je wordt dus vriendelijk verzocht het hek achter je te sluiten.

Route:

• Volg het paadje dat achter het hek de polder inloopt.
• Loop door tot je links van het pad een aantal schotten in de beek ziet staan.

Door vistrappen in dit snel stromende beekje aan te leggen, kunnen de grote en kleine vissen de beken van Beek Ubbergen opzwemmen. Tussen de schotten is het water rustiger en kan de vis daar uitrusten voor de volgende etappe van de reis. Zo zijn de hoger op de helling gelegen paaiplaatsen weer bereikbaar.

Route:

• Loop verder tot je links van het pad een hek met een weiland daarachter ziet.

Landerijen in dit natuurgebied gelegen, zijn verschraald, zodat bloemrijke weilanden een kans krijgen zich te ontwikkelen. Men bemest dus niet meer met kunstmest of natuurlijke mest. Door met schapen te begrazen, voorkomen de beheerders het dichtgroeien ervan met wilgen en populieren, bomen die het goed doen op deze moerassige plaatsen. De open grasvlakten blijven zo voor de grote groepen trekkende en overwinterende ganzen uit de Poolgebieden beschikbaar in de winterperiode. In het voorjaar kan men hier goed weidevogels bekijken.

Route:

• Loop verder tot je bij een groter water aankomt.
• Sla hier links af en loop verder langs de rand van het water tot je links van het pad een watertje ziet liggen. (Het verdient ook de aanbeveling om terwijl je langs het water loopt even achterom te kijken.)

Zie hoe de zon op de foto schittert op het water en het meertje een zachte schittering meegeeft.
Vaak zitten er wilde eenden, die er kunnen uitrusten. De oevervegetatie is soortenrijk en in de nazomer zie je hier vaak libellen vliegen.

Route:

• Loop verder tot je in de hoek bij de veerpont tegen een bord aanloopt en bekijk het natuurgebied dat recht voor je ligt.

Lees jij de mail en maakt je er wat van

Route:

• Neem het kabelpontje naar de overkant.
• Geniet halverwege van het uitzicht links en rechts van het pontje.

Geniet hoe de zon over het landschap schijnt en het kerkje van Persingen aanlicht. Met het hand-pontje is het natuurgebied bereikbaar.Stilte vlak bij de bedrijvigheid een grote stad als Nijmegen.

Route:

• Vaar verder naar de overkant en loop naar de hoek van de weg.

In waterrijke natuurgebieden zoals hier in 't Zwanenbroekje heeft de beheerder in september 2006 dit trekpontje geïnstalleerd. Je moet zelf met handkracht aan het wiel draaien om de pont naar de overkant te trekken. Kinderen vinden het geweldig dit te doen. Het is wel zwaar werk.

Route:

• Ga met je rug richting het pontje staan en neem vanuit de bocht gezien het meest rechtse pad door het laantje.
• Loop een stukje verder en geniet van het landschap dat zich langzaam ontvouwt aan het einde van het laantje.

"Denkend aan Holland, zie ik brede rivieren, traag door oneindig laagland gaan". Dit zijn de beginregels uit het gedicht "Holland" van Marsman. Ook als je richting het handveer loopt, kijk eens achterom, je ziet dan dit kenmerkende Hollands rivierlandschap.

Route:

• Loop verder richting de kruising en sla rechts af richting Persingen.
• Loop verder tot je links een kerkje ziet liggen en er links een paadje richting de kerk loopt.

Het kerkje van Persingen is een markant punt in het landschap dat je zowel vanuit de Ooijpolder als vanaf de stuwwal ziet liggen. Helaas is de kerk niet opengesteld voor publiek. Wel worden er af en toe tentoonstellingen en concerten gehouden.
Voor de rijke en zeer oude geschiedenis van dit kerkje vanaf 600 verwijzen we graag naar de informatieve website: www.kerkjevanpersingen.nl.
In het Mauritshuis te Den Haag hangt een schilderij met de afbeelding van dit kerkje van Salomon van Ruysdael uit 1668.

Route:

• Loop verder tot de weg een scherpe bocht naar links maakt en rechts de oprit van de parkeerplaats is.

Vanaf de dijk rondom het kerkje bij Persingen heb je sinds enige jaren een prachtig uitzicht over het uiterwaarden landschap rondom Persingen. Op verschillende punten in het voormalige cultuurlandschap is aan natuurontwikkeling gedaan. Zoals hier bij het MEER in het 't Zwanenhoekje, waar het wemelt van de "wintergasten" en "doortrekkers", zoals zwanen, reigers, ooievaars, ganzen, etc.

Route:

• Loop in noordelijke richting (dit is de asfaltweg richting de bebouwing met de kerk links van de weg).
• Loop een klein stukje en bekijk het weiland links van de weg.

Alle ruimte op de terp van Persingen werd intensief gebruikt. Er was vroeger vrijwel altijd een stukje hooggelegen grond vrij van bebouwing voor het vee. Bij hoogwater kon, en kan ook nu nog het vee toch naar buiten bij hoog water. Zo wordt werkelijk elk stukje grond nuttig gebruikt.

Route:

• Loop een stukje verder tot je links van de weg een kerkgebouw ziet liggen.

Het kerkgebouw van Persingen is een klassiek voorbeeld van de Oudhollandse baksteen architectuur. Dat hier oude bakstenen zijn gebruikt, is te zien aan het formaat en aan het feit dat ze iets rond zijn. Deze rondingen zijn ontstaan bij het handmatig uitstorten van de klei uit de houten vormen. Bij geperste baksteen (vanaf de industriële revolutie) heb je dit verschijnsel niet meer, de stenen worden dan machinaal geperst en vallen op een lopende band. Ze zijn meer uniform.

Route:

• Loop verder tot je net na de kerk links en rechts van de weg bebouwing ziet staan.

Persingen bestaande uit een klein aantal boeren erven, een voormalig dorpscafé, een prachtige oude kerk en een pastorie. Alle gebouwen zijn gebouwd op een verhoging in het landschap. Van oorsprong werden nederzettingen gebouwd op de strandwallen, maar hier kun je zien dat de mens ook zelf handmatig terpen heeft opgeworpen. Op deze verhogingen in het landschap houdt je bij hoog water de voeten vrijwel altijd droog.

Route:

• Loop met de bocht naar rechts mee en loop Persingen uit.
• Loop over het asfalt tot je links van de weg een ooievaarsnest ziet staan.

Overal in de uiterwaarden langs de grote rivieren staan palen als welkom voor de rondtrekkende ooievaars. De laatste jaren neemt door het veranderde gebruik van de weilanden in de uiterwaarden, het aantal kikkers en muizen toe. Hiermee houdt het aantal ooievaars gelijke tred. Zij vinden nu voldoende voedsel.
De paren broeden graag op een wagenwiel hoog boven het landschap. Vandaar dat je overal deze palen ziet verschijnen. En maar hopen dat er een paartje neerstrijkt.

Route:

• Loop verder tot je links van de weg een camping ziet liggen.

Hier midden in de Ooijpolder kun je op Camping "De Weijde Blick" genieten van de rust en de stilte. De camping is aangesloten bij de Alleen bij de Nijmeegse vierdaagse in juli zijn hier veel kampeerders.

Route:

• Blijf de asfaltweg volgen tot je een grote provinciale weg kruist.

Voor fietsers en wandelaars die willen genieten van de natuur en de uitzichten in de Ooijpolder, is dit een leuke plek om de broodjes en de ranja te nuttigen.

Route:

• Loop richting de stuwwal en Beek-Ubbergen de ooipolder uit.
• Loop om de rotonde heen en blijf de weg rechtdoor volgen.
• Loop veder tot je bij de afslag naar het Wylermeer uitkomt.

Let bij deze afslag eens op het ruisen van de bladeren van de abelen, de grote bomen, die aan de weg rand staan. Ook op de structuur van de stam kun je in zomer en winter bij het langslopen een tweede blik werpen.

Route:

• Neem vanaf de splitsing de weg richting recreatiegebied het Wylermeer.
• Loop door tot je in de verte de eerste bocht in de weg kunt zien liggen en een bosje van populieren ziet.

Deze boomgroep bestaat uit een populierensoort, de witte abeel. Niet alleen hun stam is bijzonder door de ruitvormige tekening, ook de bladeren ruizen in de wind. De onderzijde van de bladeren is wit behaard, de bovenzijde donkergroen. Als je even stil staat en naar het beeld van de ruisende bladeren kijk en luistert, zie je misschien zelf waarom deze routemakers enthousiast zijn over deze boomgroep.

Route:

• Loop twee keer door een zigzag tot de weg zich splitst bij een manege.
• Loop hier verder richting de ingang van de parkeerplaats van het Wylerbergmeer (links aanhouden op de splitsing bij de manege).
• Loop door tot je bij de ingang van de parkeerplaats bent.

Aan de rand van de parkeerplaats van het Wylerbergmeer staan deze slagbomen. In de zomermaanden maken vele toeristen gebruik van deze parkeerplaats om te recreëren langs de rand van het Wylerbergmeer. Zo leiden ze de grote stroom toeristen in goede banen. Er is wel parkeergeld verschuldigd.

Route:

• Loop de parkeerplaats op en loop rechtdoor naar achter, tot je in de hoek van de parkeerplaats bent.

Deze parkeerplaats is aangelegd voor wie als dagrecreant wil genieten van het Wylerbergmeer. Hoewel het betaald parkeren is, kan je van hier uit goed starten voor een stevige wandeling door het afwisselende landschap rondom het Wylerbergmeer.
Gebruik hiervoor de optie stel zelf je wandeling samen uit het wandelingen menu in de blauwe balk op de site.

Route:

• Neem de voorlaatste rij parkeervakken, loop naar achter door de rij parkeervakken tot je achter op de parkeerplaats door een hekje, het recreatieterrein Wylerbergmeer op loopt.

Verschillende routes komen op dit punt samen. Zowel het wandelpad langs het Wylerbergmeer als het pad dat via de betaalde parkeerplaats voor gasten van het Wylerbergmeer verder de Ooipolder in loopt.

Route:

• Neem het paadje langs het Wylerbergmeer in Noordelijke richting. (Dit is met het meer rechts van het pad.)
• Loop door tot je in de bocht rechts van het pad tussen de bomen door een speeltuin ziet liggen.

Hert recreatiepark Wylerbergmeer is door de beheerder, RGV, voorzien van een speeltuin. 's Zomers is het een drukte van belang met badgasten, dagjesmensen en voorbijgangers die langs de plas verkoeling zoeken. Ook op minder warme dagen, kun je er prima vermaken in deze speeltuin.

Route:

• Loop verder tot het pad een bocht naar links maakt en rechts van het pad een bankje staat.

Bankje met uitzicht over een rustiger deel van het Wylermeer. Geniet op stille dagen van de weerspiegeling van de bomen in het water. Of oefen eens: De zon in het water te kunnen zien schijnen (=kunnen verdragen dat een ander ook iets krijgt).

Route:

• Loop door tot waar het paadje de recreatieplas Wylerbergmeer verlaat.

In de zomer is het op mooie dagen vaak een drukte van belang rondom het Wylerbergmeer. Niet alleen badgasten, maar ook fietsers en wandelaars genieten van het water, dat langzaam door deze plas richting de Ooipolder stroomt. Vandaar dat het Wylerbergmeer verschillende ingangen heeft. Dit is de ingang voor wandelaars en fietsers. Om het toeristenverkeer in goede banen te leiden is er in het verleden veel infrastructuur aangelegd. Daarna ging de natuur zijn gang. De overhangende takken bij het fietspad geven de plek iets mystieks en camoufleren het feit dat alles rondom het Wylerbergmeer ooit op de tekentafel gepland werd. Zijn dit nu te fors uitgegroeide takken die de veiligheid bedreigen of is het project op deze manier natuurlijker geworden dan de tekenaar zich ooit kon voorstellen?

Route:

• Loop door het hek en sla rechts af.
• Loop verder tot je links van het pad een stroompje ziet.

Het waterpeil in het Wylerbergmeer wordt door deze stuw geregeld. Veel schoon, koel beekwater van de stuwwalhellingen bij Berg en Dal stroomt af naar deze plas. Hierdoor wordt het water langzaam ververst met koel beekwater en blijft de plas op natuurlijke wijze redelijk vrij van algen. Algenbloei treedt alleen op in warm water.
Op rustige dagen kun je genieten van het geluid van kabbelend beekwater.

Route:

• Neem het fietspad met de ingang van het Wylerbergmeer aan je rechter hand.
• Loop ongeveer 5 meter door tot je links van het pad een doorzicht hebt op een meertje.

Waar het Wylermeer aan een zijde ontwikkeld is voor de dagrecreant, is hier aan beide kanten van het watertje de natuurlijke ontwikkeling van de bosschages gerespecteerd. Je hebt tijdens de wandeling spectaculair doorzicht op iets dat lijkt op een natuurlijke plas. Het beeld deed ons denken aan een Zweeds meertje. Vooral bij windstil weer, weerspiegelen de bomen zich in het water.

Route:

• Loop verder met een aantal bochten door een bos heen tot je op een brug uitkomt.

Rondom het kunstmatig aangelegde Wylermeer heb je verschillende waterlopen. Ooit, ver voor de kanalisatie van de grote rivieren met kribben in dit gebied, heeft het landschap er zo uitgezien. Een netwerk van stroompjes en kanalen met daartussen laag liggende drassige bloemrijke graslanden.
Heb je de vissen wel gezien, die hier in dit vrij rustige water leven? Gooi er maar eens een stukje brood, een regenworm of ander visvoer erin.

Route:

• Loop verder tot je na de brug op een splitsing van wegen staat.

Vlak bij het Wylerbergmeer liggen uitgestrekte landbouwvelden in de uiterwaarden van de Waal. De rivierklei gemengd met zand van de Waal zorgt ervoor dat de landbouwgronden vruchtbaar zijn. Na het oogsten in nazomer en na het ploegen in het voorjaar kun je goed zien hoe vet de klei is. Vroeger, omstreeks 1950 werd hier nog veel rogge en andere korensoorten verbouwd, maar tegenwoordig wordt er vooral maïs verbouwd.

Route:

• Neem de weg langs de landbouwgronden en de Große Wässerung.
• Loop door tot ongeveer 30 meter voorbij aan het punt waar de weg een bocht naar rechts maakt en kijk rechts van het pad.

Langs het pad is een laantje van Paardekastanjes geplant. In het voorjaar bloeien ze met prachtige kaarsen. In de herfst kleuren ze geel en ligt de grond bezaait met de stekelige bolsters en glimmende kastanjes.
Een kastanje in je broekzak voorkomt vermoeide benen. Het extract van Paardekastanjes blijkt een gunstige invloed te hebben op de doorbloeding van de beenaderen.

Route:

• Loop een paar meter door en kijk opnieuw rechts van het pad.

Vooral in Duitsland en ook bij onze zuiderburen hebben sommige wandelpaden een rijke historie met een spirituele betekenis. Het zijn voetpaden, die pelgrimsplaatsen met elkaar verbinden.

Onduidelijk is voor ons waar deze Pilgerweg onderdeel van is. Verbindt deze de Stiftkirche van Kranenburg, met die van het Duitse bedevaartsoord Kevelaer? Zijn het routetrajecten van het netwerk van pelgrimswegen, die allemaal uiteindelijk uitkomen bij Santiago de Compostella of is het een van de vele wegen, die naar Rome leiden?

Route:

• Loop een paar meter verder en kijk opnieuw rechts van het pad.

Om de grens tussen Nederland en Duitsland te markeren zijn overal langs de grens met de nodige tussenafstand dit soort grenspalen geplaatst.
Je staat hier bij Grenspaal 641 en dat betekent dat de wandelroute hier een stukje Duitsland ingaat/uitkomt.

Route:

• Loop door tot je op een splitsing van wegen uitkomt en kijk links van het pad in de berm.

Verschillende landen in Europa kennen een netwerk van lange afstandspaden. De bekendste paden die dwars door Europa lopen zijn met rood witte markeringen aangegeven. Nederland kent daarnaast ook rood geel gemarkeerde lange afstandsroutes van de Wandelsportbond. Duitsland heeft ook nog Pilgerpfaden (Pelgrimswegen), oude wegen naar heilige plaatsen, zoals bijvoorbeeld naar Sante Maria de Compostella in Portugal. Deze laatste wegen zijn met blauwe bordjes met een gele schelp (de St Jacobsschelp) gemarkeerd.

Route:

• Neem vanaf de splitsing het pad langs de akkerrand (links van het pad).
• Loop een paar meter door tot je rechts van het pad een bankje ziet staan.

Bankje met uitzicht over de landbouwgronden onderaan de Wylerberg. De uiterwaarden van de rivier werden bij overstroming in het voorjaar regelmatig voorzien van een nieuw laagje klei en zijn dus al van oudsher geliefd als gebied om landbouw te bedrijven.
De hoger gelegen delen van de uiterwaarden waren een extreem geschikte plaats om te wonen. Zo ook hier. Direct langs de Duivelsberg vind je een diepe oude rivierarm. Dit stromende water heeft de helling van de Duivelsberg zo steil aangesneden. Iets verder in de uiterwaarden vind je de strandwallen. Deze zijn als sinds de vroege Middeleeuwen bewoond, getuige het feit dat het stift Kranenburg al in 1002 een kerk in Zyfflich liet bouwen.

Route:

• Loop verder tot je rechts van het pad een tamme kastanje boom ziet staan.

Hier in deze streek zijn er al sinds de Romeinse tijd kastanje bossen aangeplant. Dit weten we uit recente opgravingen in de buurt van Nijmegen. Kastanjes waren tot ver in de Middeleeuwen, evenals hazelnoten en beukennoten een eiwitrijke, oliehoudende aanvulling op het dagelijks menu in de winter.

Route:

• Loop door tot je bij een bord "Naturschutzgebiet" aankomt.

De Duitse biologen stellen samen met de overheden voor "Naturschutzgebieten" regels vast over het beheer. Het gaat niet alleen om de bescherming van de flora en de fauna, de planten en de beestjes, maar ook het behoud van het landschap is een doel op zich.

Route:

• Volg het paadje langs de rand van het water tot je bij een splitsing met een pad van links uitkomt.

Dichte doornige heesters, die van oorsprong in de heggen van de uiterwaarden voorkomen zijn hier uitgegroeid tot een romantische weg. Door te snoeien is de heg bijna een berceau geworden.
Let eens op het aantal verschillende soorten struiken langs het pad. Misschien vind jij het aardig eens enkele bladeren van de struiken te verzamelen en thuis hun naam op te zoeken op internet of in een ouderwetse flora. Deze soortenrijkdom zorgt ervoor dat er veel verschillende insecten er voedsel vinden, die op hun beurt weer vogels aanlokken. Zo neemt de biodiversiteit van de laan toe.

Route:

• Neem het paadje langs het water met het water rechts van het pad.
• Loop een paar meter door tot je links van het pad een haag van prikkelstruiken ziet staan.

Meidoorns horen echt bij de uiterwaarden. Hier staan ze in het zonnetje langs de rand van het water. Deze struikengroep bestaat voor het grootste deel uit meidoorns. Afgewisseld met hier en daar een sleedoorn.
Pas als de sleedoorns al zijn uitgebloeid in het late voorjaar, bloeien de meidoorns uitbundig wit of soms zacht rose tegen een achtergrond van het frisse voorjaarsgroen. Het bosje zoemt dan van de vele bijen. Als je geluk hebt, kun je hier de zoete geur van honing ruiken. In de herfst/nazomer dragen de meidoorn prachtige dieprode bessen.

Route:

• Volg het pad met de bocht mee naar rechts het bruggetje over.
• Loop verder weer met een bocht naar rechts, tot je aan het einde van de boch een paadje naar links ziet afbuigen bij een grote boom.
• Neem het paadje naar links loop 1 meter door en bekijk de boom rechts van het pad.

Vlak bij de splitsing van het pad staan deze twee oude bomen in het uiterwaarden bos. Opvallend is dat ze veel ouder zijn dan de rest van het bos op dit schiereiland.

Route:

• Neem het paadje met de boom aan je rechter hand en loop door tot je aan de rand van het water staat.

Vanaf het paadje vlak langs het water heb je een prachtig uitzicht over de Große Wässerung. Vanaf de zijkant lijkt het water veel grootser en uitgestrekter dan het in werkelijkheid is. Je hebt aan alle kanten coulissen van natuurlijke begroeiing. De bomen weerspiegelen zich in het stille water. 's Winters zijn er soms ganzen op het water.

Route:

• Loop terug richting het hoofdpad en loop verder langs de rand van het water.
• Volg het pad met de bocht naar links en loop ongeveer 25 meter verder.
• Loop door tot je de esdoorn bladeren met hun kenmerkende vorm op de grond ziet liggen.

De Esdoorn is een boom, waarvan het blad bij de eerste nachtvorsten dieprood kleurt. Het is daarom een boom die vaak op markante plaatsen wordt aangeplant. Het Esdoornblad vind je ook op de vlag van Canada. Eén van de naties die Nederland tijdens de tweede wereld oorlog de vrijheid terugbracht.

Route:

• Loop verder tot je links van het pad een grenspaal ziet staan.

Grenspaal 641, geeft de hoek aan van de grens tussen Duitsland en Nederland. Grenspalen zijn van oudsher van natuursteen, zoals deze. Tegenwoordig worden ook betonnen exemplaren gebruikt. Ze hebben allemaal een oplopend nummer. Een grenssteen is geen puntvormig object maar een vlak van ongeveer 20 bij 20 cm. Het putje bovenin dient als referentie meetpunt om door landmeters met een theodoliet de grens exact te kunnen inmeten. De grensstenen zijn zo stevig vastgezet in de bodem dat ze amper schuin zakken. Door vanuit verschillende grensstenen te meten, kan ook verzakking worden nagegaan en gecorrigeerd.

Route:

• Loop een paar meter verder over het pad tot je links een doorzicht over de lengte richting van het water hebt.

Voor de kanalisatie van de Waal en Rijn stroomde de rivier via een heel aantal kleinere armen door de uiterwaarden. Deze verzameling van stromen lag tot vlak bij de zandruggen en zorgden ervoor dat de stuwwal randen steil uit slijten. De vele kleine stroompjes zijn gemakkelijk over te steken met paard en wagen, maar ongeschikt voor de grotere scheepvaart.
Na de kanalisatie wordt de rivier daarom gebundeld in één hoofdstroom. De zijarm zoals de Große Wässerung, die kronkelt door het landschap, wordt stilstaand water.

Route:

• Loop verder tot je op een veelsprong van paden bij het hek van een recreatiegebied aankomt.

Zo dicht langs de provincale weg voor het hek van het Wylerbergmeer heb je nog nauwelijks een idee van de prachtige landschappelijke oase met veel water, die achter het hek schuilgaat. Nieuw knooppunt.

Route:

• Neem het fietspad dat langs de provinciale weg loopt en sla rechts af.
• Loop door tot waar het fietspad een bocht naar links maakt op de provinciale weg over te steken en kijk naar het witte stalen kolos dat zich voor je bevindt.

Van de serie kunstwerken in deze stijl, die op verschillende plaatsen langs de snelweg te vinden zijn, is dit een recente remake. Voor publiciteit langs de provinciale weg, vlak voordat je de grens overgaat, is dit een echte eye catcher. Meestal is er een relatie tussen het in staal uitgebeelde tafereel en de plaats waar het beeld te vinden is.

Route:

• Steek de provinciale weg over en let op het stoompje. Loop richting de put waar het stroompje in verdwijnt.

Water speelt in Berg en Dal in de geschiedenis van de wasserijen een grote rol. Uitgebeeld zijn de put als bron van water en de wateruitstroom. Deze voortdurende waterstroom was mede de bron van welvaart in wasindustrie rondom Beek-Ubbergen. Ook de voortdurende waterstroom is heeft niet kunnen voorkomen dat de wasserijen gesloten zijn, door uitvinding van de wasmachine. Om dit te vertalen naar beelden, eindigt de waterstroom in een put.

Route:

• Volg het stroompje stroomopwaarts en steek de weg over.
• Neem aan de overkant het paadje dat langs het stroompje het bos ingaat en loop door tot je op de splitsing van paadjes bij een bruggetje over de beek uitkomt.

In de dalen van de Duivelsberg stromen kleine beekjes. Ze voeren het kwelwater uit de stuwwal af naar de Waal. Hier kruist het wandelpad zo'n beekje met een bruggetje.
Let ook eens op het waterkunstwerk dat aan de overkant van de weg staat. Bureau van den Eerenbeemt adviseerde de gemeente Beek- Ubbergen om waterstromen door middel van het project Water Werkt weer zichtbaar te maken in- en rondom de dorpen. Beek is van oudsher bekend wegens het schone water van deze beken. Er waren allerlei wasserijen voor de burgerij uit Nijmegen gevestigd. Het kunstwerk is geïnspireerd op een aantal spoelbekkens van deze wasserijen.

Route:

• Neem het pad dat in oostelijke richting over het bruggetje loopt en vervolgens een bocht naar rechts maakt en langs de helling omhoog loopt.
• Loop door tot vlak na de bocht naar rechts.

De heuvels van de Duivelsberg zijn erg stijl en daarom gevoelig voor erosie. Erosie is het wegspoelen van zand en leem met het regenwater mee. Dit gebeurt wanneer de bosbodem beschadigd raakt, bijvoorbeeld door betreding en de wortels het zand niet meer vast kunnen houden. Door middel van een bord vraagt Staatsbosbeheer wandelaars op de paden te blijven. Bovendien is buiten de paden het leefgebied van de dieren, dus verstoor ze niet.

Route:

• Loop door omhoog tot het pad voorzien is van een laan tamme kastanjes naast het pad.

Langs het pad is een laantje van tamme kastanjes te vinden. In de herfst vallen de rijpe bolsters naar beneden en kun je er tamme kastanjes verzamelen.
De laatste eigenaresse van landgoed de Duivelsberg, Marie Schuster-Hiby, hield erg van tamme kastanjes en liet deze laan op haar landgoed aanplanten.
De oorsprong van de Tamme kastanjes op de Duivelsberg gaat verder terug. Ze zijn geïntroduceerd door de Romeinen die de kastanjes gebruikten als aanvulling op hun menu.

Route:

• Loop verder over het pad tot je bovenaan bent.
• Sla bovenaan links af en loop door tot je op een splitsing met een pad naar links uitkomt.
• Neem het pad naar links en loop door tot je bij het uitzichtpunt bent.

De burcht op de Duivelsberg bestaat uit twee burchten. De kleinere burcht waar je nu staat diende vermoedelijk om over de omgeving uit te kijken en deze te bewaken.
Dat uitzicht over de Betuwe en de overkant van de Betuwe, heb je nog altijd: Bij mooi weer kun je de Duno, de Veluwezoom, Arnhem, het Wylerbergmeer, de Millingerwaard, het Monferland, Hoch Elten en Zylfich zien liggen. Kijk hiervoor op het metalen informatiebord.

Route:

• Draai je om en neem hetzelfde pad terug.
• Loop door tot je in de greppel net na het uitzichtpunt staat.

Dat ook bij het uitzichtpunt nog een tweede kleine motte, een burcht, heeft gestaan is af te leiden uit deze verdedingsgreppel die er rond omheen gegraven is.

Route:

• Loop verder en ga rechtdoor op de kruising het pad de grote berg omhoog.
• Loop door tot je boven op de berg staat.

Op de top van de Duivelsberg stond ooit burcht Mergelp. Deze burcht is rond het jaar 1000 gebouwd door Graaf Balderik en zijn vrouw Adela. De burcht was vormgegeven als een motte, een houten kasteel op een heuvel. Bijzonderheid is dat deze burcht uit twee delen bestond. Een hoofdburcht en een uitkijktoren.
De Duivelsberg was van oorsprong Duits grondgebied en werd in 1949 door Nederland geannexeerd als genoegdoening. In 1963 zijn de meeste geannexeerde gebieden aan Duitsland teruggegeven. De Duivelsberg niet; dit natuurgebied bleef Nederlands.
Van 1906 tot 1965 was de Duivelsberg eigendom van Maria Schuster-Hilby, een vriendin van Helene Kröller Müller. Zij verkocht het landgoed en het landhuis aan de Nederlandse staat. Sindsdien is het in beheer bij Staatsbosbeheer.

Route:

• Loop de heuvel aan de andere kant naar beneden.
• Ga rechtdoor op de krusing en loop door tot je op de parkeerplaats bij Pannekoekenhuis de Duivelsberg staat.

Pannenkoekenhuis de Duivelsberg is al meer dan 50 jaar een begrip op de Duivelsberg. Je kunt in deze oude boerderij heerlijk pannenkoeken eten. Het terras op het zuiden is in de zomer druk bezocht door wandelaars en dagjesmensen. Het pannenkoekenhuis dankt zijn naam aan de Duivelsberg, waarop vroeger een motte (een verdedigingsburcht) te vinden was.

Route:

• Neem het pad dat aan het eind van de parkeerplaats rechts af het bos ingaat.
• Loop door tot je op een T-splitsing bij het landbouwperceel uitkomt. Sla hier links af.
• Loop verder langs de bosrand tot je op een splitsing met een pad van rechts uitkomt.

De grens tussen Nederland en de buurlanden is gemarkeerd met grenspalen. Hier zie je grenspaal nummer: 635. Soms zijn het prachtige exemplaren gehouwen uit steen, soms betonnen exemplaren zoals deze. De Duivelsberg behoorde voor de oorlog aan Duitsland. De grenspalen zijn dus redelijk recent geplaatst en daarom in beton uitgevoerd.
Langs de hele grens zijn grenspalen te vinden; er is zelfs een grenspalen wandelroute.

Route:

• Neem vanaf de grenssteen het paadje dat tussen de landbouwpercelen door en verder langs de bosrand loopt.
• Ga verder tot je op de hoek van het landbouwperceel uitkomt; tot waar het paadje helemaal het bos in loopt.

Vanaf deze hoek van het landbouwperceel kun je prachtig zien hoe glooiend het gebied rond de Duivelsberg is. Je hebt een prachtig vergezicht over de velden Duitsland in; want je staat hier op de grens tussen Nederland en Duitsland. Aan de horizon zie je nog een hoogzit staan. Deze wordt gebruikt bij de jacht op reeën en ander wild. De aantallen van deze dieren worden beperkt gehouden om te voorkomen dat ze te veel schade aan de landbouwgewassen veroorzaken.

Route:

• Loop verder over het pad tot je bij de heksenkuil uitkomt.

De Heksendan is vermoedelijk in de Romeinse tijd ontstaan door afgraven van leem voor de dakpannen industrie rond de Duivelsberg. Het is een vochtige plek waar vandaag de dag nog steeds water in staat. Op vochtige dagen in de herfst hangt er nevel in de kuil. Mensen in de middeleeuwen dachten daarom dat de kuil behekst was. Vandaar de naam Heksendans in de volksmond, die de kuil tot de dag van vandaag draagt.

Route:

• Volg het pad verder tot je onderaan de holle weg staat.

Het pad loopt hier door een dalletje heen; het pad is jarenlang uitgesleten door stromend regenwater. Zo'n soort weg heet een holle weg. Rondom de Duivelsberg vind je verschillende holle wegen. Langs de steile kanten treedt water uit,waardoor er soms bijzondere mossen en planten te vinden zijn.

Route:

• Loop door tot je op een splitsing van paden bij de parkeerplaats bent.

Om wandelaars die starten op de parkeerplaats aan de Kleefsebaan aan te sluiten op het wandelproject is een knooppunt nodig. Dat vind je op deze locatie.

Route:

• Neem het pad dat in noordelijke richting de heuvel omhoog loopt. (Dit is het linker pad als je op de splitsing gaat staan met je rug naar de parkeerplaats.) Het pad is gemarkeerd met gele paaltjes.
• Loop door tot het pad door een goot (holle weg) loopt.

In de ijstijden spoelde er hier door erosie met regenwater diepe dalen uit.
De karren uit de vorige eeuw maakten gebruik van deze uitgeslepen dalen om door het gebied te trekken. Zo ook dit pad met de steile zijkanten, die voor het transport van goederen is gebruikt. We noemen dit een holle weg.
Op de vochtige zijkanten kun je soms bijzondere mossen vinden.

Route:

• Loop door tot je bovenaan, vlak voordat je het autopad kruist op een splitsing van bospaadjes staat.

De Duivelsberg is voor een groot deel begroeid met Beukenbos. Hier is een gemengd loofbos te vinden, allerlei soorten loofbomen groeien op deze plek door elkaar. Ook zijn de bomen niet allemaal even oud; jongere boompjes staan op open plekken tussen oudere exemplaren. Dit bos is dus een eind op weg om een natuurlijk loofbos te worden.

Route:

• Neem vanaf de splitsing van paden in het bos het pad richting de splitsing van autowegen door het bos.
• Ga rechtdoor op de splitsing van paden voor auto's het pad met het rode bord met de witte streep in.
• Loop door tot het pad in de bocht een ander pad kruist.

Om met de software van dit wandelproject verschillende routetrajecten aan elkaar te zetten is een knooppunt nodig. Op deze locatie vind je zo'n knooppunt. Met de routeplanner op de website kun je gebruik maken van dit knooppunten systeem om rondjes naar eigen voorkeuren te plannen en gratis te printen net zoals deze wandeling.

Route:

• Neem het paadje dat richting het hekje loopt.
• Loop achter het hekje de trap naar beneden tot ongeveer halverwege.

Om de erosie van dit recht lopende pad op deze zeer steile helling tegen te gaan, is hier een trap aangelegd. Zo'n pad slijt minder snel uit. De terreineigenaar verzoekt je daariom ook op het pad te blijven.

Route:

• Loop de trap verder af naar beneden.
• Op de kruising in het dal rechtdoor, opnieuw de heuvel op en daarna weer een klein stukje naar beneden tot je in een beukenbos staat.

Beukenbossen op deze schrale gronden hebben vaak geen ondergroei van kruiden. Het dichte bladpakket dat hier vrijwel onverteerd blijft liggen, geeft de voorjaarsbloeiers weinig kans te kiemen.
Is de helling nog steiler, dan blaast de wind de helling schoon en vind je hier tapijten van verschillende groene mossen. Dit is aan de randen vaak te zien. Het is de moeite waard eens op die verscheidenheid te letten. Er zal een wereld van variatie voor je opengaan.

Route:

• Loop door over het pad tot je rechts van het pad een weiland ziet liggen.

Dit perceel heeft een heel schuine helling. Zoiets zie je in Nederland alleen in Zuid- Limburg, in het kalkgebied. Deze hellingen in de stuwwal zijn ontstaan in de laatste ijstijd.
Let eens op de verscheidenheid van bomen en struiken in de randen, die dit weiland omsluiten. Je vindt er meidoorn, sleedoorn, wilde rozen, kardinaalsmuts en veel hazelaars. Ook staan er hier en daar wilde kersen en lijsterbessen. Kortom veel voedsel voor de vogels en de kleine knaagdieren.

Route:

• Volg het pad met de bocht mee naar rechts en loop langs de rand van het landbouwperceel naar beneden.
• Loop door tot het pad een beek kruist.

In de stuwwal zitten veel niet voor water doorlaatbare leemlagen. Het regelwater wat hier in dit gebied dus valt, wordt oppervlakkig afgevoerd naar de zijkanten van deze ijstijd stuwwal.
Zo ook dit beekje, dat zomer en winter water voert. De temperatuur van het water is altijd ongeveer acht graden Celcius, de temperatuur van het grondwater.

Route:

• Steek de beek over en loop door tot je op een splitsing van paden uitkomt.

Op de kaart staat de naam Filosofendal en onze vriend Google had hierover geen nadere informatie. Weet iemand waar dit dal deze naam gekregen heeft?

Route:

• Loop het dal omhoog en neem op de Y-splitsing aan het begin van de landbouwgrond het rechter pad.
• Loop door tot je rechts van het pad de steile wand van het Filosofendal kunt zien liggen.

kijk eens naar deze helling naast het pad. Daar zie je twee richels lopen, de graften. Waar hellingen te steil waren om te gebruiken voor de landbouw werden zogenaamde graften aangelegd. De landbouwgrond werd in de loop van de tijd vlakker gemaakt, terwijl er tussen de percelen steile hellingen voorkomen die begroeid zijn met struiken om de helling vast te houden.

Route:

• Loop verder tot je op het einde van de akker op een splitsing met klein paadje van links uitkomt.

Boven aan in het Filosofendal vind je deze witte boerderij. Hij is thans in gebruik als vakantie woning. Wie weet iets over de geschiedenis van deze oude hofstede?

Route:

• Neem vanaf de splitsing het brede pad dat langs de boerderij omhoog gaat.
• Loop door tot je rechts van het pad een naambordje ziet staan.

Midden in het bos staat dit straatnaam bordje voor Piet van Rossum. Weet iemand iets over de historie van deze plek en waarom Piet van Rossum juist hier een straatbordje gekregen heeft.

Route:

• Loop verder omhoog tot je op een T-splitsing uitkomt.

Voor het plaatsen van informatie borden hoef je niet altijd een paal in de grond te slaan. In de achtertuin van het infocentrum voor het Nederlands Cultuurlandschap kent men creatieve oplossingen.

Route:

• Neem vanaf de splitsing het pad in westelijke richting. (Dit is het pad met de witte paaltjes dat niet richting het informatiecentrum gaat.)
• Loop door tot je op een splitsing met een pad van rechts bij een bankje aankomt.

Het heuvelachtig landschap had ook al aan het begin van de vorige eeuw een grote aantrekkingskracht op de gegoede burgerij. ook zij genoten van het uitzicht naar beide kanten over de Betuwe. Enkelen kozen voor het buiten wonen, soms alleen in de zomer. Zo zijn hier net als in Oosterbeek diverse landgoederen ontstaan op de stuwwal, zoals dit landgoed De Vossenberg.

Route:

• Neem vanaf de splitsing het pad dat in noordelijke richting het bos in loopt. (Dit pad is gemarkeerd met witte paaltjes.)
• Volg het pad terwijl het langzaam aan het dal in loopt.
• Loop door tot je uitkomt op een splitsing van paden bij een bankje met mooi uitzicht.

Er liggen vele paden en paadjes over de stuwwal. Vaak volgen deze paden de hoogtelijnen, zodat je wat gemakkelijker loopt, als je eenmaal de stuwwal hebt beklommen. Met onze routes proberen we een wandeling samen te stellen waarin informatie uit diverse bronnen is verwerkt.

Route:

• Ga met je rug naar het bankje staan en neem het paadje dat rechts achter het bankje het bos inloopt (het meest rechtse paadje) en vervolgens via een aantal trapjes de helling afloopt.
• Loop door tot je aan het einde van het weiland op een T-splitsing uitkomt.

De smalle uitgesleten dalen, zoals dit Keteldal waren geliefd als woonplek voor de gegoede burgerrij die graag buiten wilde wonen. Je ziet hier aan dit Keteldal dan ook vele mooie villa's en de voormalige pensions staan. Begin van de vorige eeuw kwam het toerisme ook in deze regio op gang. Mensen verhuurden een deel van hun huis aan zomergasten, die hier graag vakantie hielden.

Route:

• Volg de weg door het keteldal in zuidelijke richting (dit is omhoog).
• Loop door tot je rechts van het pad een wegwijzer ziet staan.

Deze historische wegwijzer uit 1909 in het Keteldal verwijst naar de geschiedenis van dit gebied. De grens met Duitsland is door annexatie van Nederland na de oorlog een stuk verder richting Duitsland verlegd. In 1963 vond hier de laatste grensherziening plaats. Op de achterzijde van de wijzer staat de spreuk: "Laat vriendschap helen, wat grenzen delen".
In 2002 werd deze wegwijzer voor het laatst gerestaureerd. Op oude ansichtkaarten kun je zien hoe deze er vroeger uitzag.

Route:

• Neem het kleine paadje langs de wegwijzer het bos in.
• Loop door tot je bij de asfaltweg uitkomt en sla rechts af.
• Bekijk de verschillende bouwstijlen van de huizen langs de weg terwijl je naar beneden loopt.

De woonhuizen langs de Van Randwijckwegweg hebben een architectuur, die kenmerkend is voor de periode van voor en van na de Tweede Wereldoorlog.

Wie omhoog of naar beneden loopt langs deze weg kan zien hoe van de visie van de verschillende architecten door de jaren heen op landhuizen en vrijstaande villa's is veranderd. Je kunt aan de buitenzijde al zien, hoe met de tijd de idealen voor wonen veranderen en de technische mogelijkheden zich uitbreiden. De opdrachtgevers Krijgen hierdoor heel verschillende huizen.

Route:

• Loop verder naar beneden.
• Loop verder tot de weg een Y-splitsing maakt met een kromme weg naar links.

Opvallend voor deze wijk is dat de stedebouwkundige planning ervan rekening heeft gehouden met hoogteverschillen in het landschap. Wegen kronkelen langs de contouren van de helling en de plaats van de huizen is zodanig dat bewoners allemaal een goed en vrij uitzicht hebben op het dal. Daarmee lijkt deze planning op die in het buitenland, bijvoorbeeld zoals die wordt toegepast in de buitenwijken van Duitse dorpen en steden.

Route:

• Neem de weg die vanaf de Y-splisting het bos en de villawijk inloopt (Oude bosweg).
• Rechtdoor bij het bospad (links van de weg).
• Loop steil naar beneden, tot je op een T-splting uitkomt, sla hier rechts af.
• Loop een stukje verder en geniet van het uitzicht voor je.

De Dorpsstraat van Beek heeft nog steeds een vergezicht op de Bartelomus kerk van Beek Ubbergen.
Het was vroeger een Rijksstraatweg naar Kleef. Bij de oude ansichtenkaarten verzameling van Beek, kun je zien hoe omstreeks 1930 hier het een drukte van belang was, met voetgangers, personen op de fiets, een heel enkele auto, en zo af en toe een paard en wagen.

Route:

• Loop door tot je bij de fontein op het dorpsplein staat.

Vanaf het dorpsplein zijn er verschillende wandelroutes. Let wel op waar je je meegebrachte auto parkeert als je van hieruit gaat wandelen.
Het Dorpsplein is erg gezellig met twee kerken, verschillende hotels, café's en restaurants en natuurlijk vele zonnige terrasjes. Enkele nostaligische winkelpanden uit de jaren '50 nodigen uit tot shoppen.

Route:

• Loop verder de heuvel omhoog via de Nieuwe Holleweg.
• Bekijk de winkelpanden links van de weg.

Aan het dorpsplein, in dit geval rondom de kerk, zijn van oudsher de winkels te vinden.
Deze diversiteit van winkels van kleine zelfstandigen, bepaalden de sfeer van deze dorpsgemeenschap vanaf de jaren '30 tot in de jaren '70. Het was kenmerkend voor veel dorpen en stadjes in Nederland. Hier zijn er naast de grote winkelketens nog enkele in gebruik. De ondernemers hebben veel lekkers te bieden, ook streek producten, zeker voor een vermoeide wandelaar.

Route:

• Loop verder tot je rechts van de weg een Kerkje ziet liggen.

De Oude Kerk van Ubbergen behoort tot de protestantse gemeente van Ubbergen. Op deze plaats werd kort voor 1300 de eerste kerk al gebouwd zo blijkt uit de archieven.In de Tweede Wereldoorlog werd de kerk ernstig beschadigd. Nadien werd deze kerk met buitenlandse steun herbouwd naar de bouwplannen van rond 1450.

Route:

• Loop verder tot je op het kruispunt tussen de kerkjes in staat en kijk links naar boven.

Aan een gastvrij dorpsplein zit altijd een goed café. Naast de kerk is er vrijwel altijd een dorpskroeg. Tegenwoordig is de horeca steeds vaker een eetgelegenheid dan een plaats waar alleen sterke drank wordt verstrekt. De tijden veranderen, de ondernemers veranderen mee met de wensen van de klanten.
Maar het oude spreekwoord blijft gelden: Welk gastvrij dorp kan zonder een café naast de kerk?

Route:

• Sla rechts af voor de kerk en loop door tot je op een T-splitsing met een weg van links staat bij de ingang van een parkeerplaats.

De Bartholomeus kerk werd rond 1825-1826 gebouwd en daarna nog eens ingrijpend verbouwd in 1891. De baksteen vormgeving en het vakmanschap dat de bouw tentoonspreidt is kenmerkend voor de bouwstijl van die periode. Na de Tweede Wereld oorlog is het interieur zo goed mogelijk hersteld met meubilair uit andere kerken. Heeft de Bartholomeus Kerk tegenwoordig een andere bestemming? In dit "juweeltje van Beek" trouwen jaarlijks veel aanstaande bruidsparen, zijn er exposities en worden er concerten gegeven. Ook worden er familiebijeenkomsten zoals dopen en begrafenissen en uitvaartplechtigheden gehouden.

Deze pagina voldoet aan de volgende internet standarden van het W3 Consortium (W3C).

• Home
• Nieuws
• Wandelingen
• Achtergrond informatie over dit project
• Technische achtergronden
• Contact informatie
• Links

• Index: A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

• Wandel ook in: Berg en Dal, Zyfflich, Persingen, Beek, Ubbergen. Meer wandelingen.