Wandelen bij Lelystad

Beginpunt: Parkeerplaats Oostvaardersplassen
Eindpunt: Parkeerplaats Oostvaardersplassen
Lengte: 4,3 (km)
Aantal bezienswaardigheden: 23
 

Parkeren:

• Parkeerplaats Oostvaardersplassen
  Kitsweg 1
  8218 AA  LELYSTAD

Openbaar vervoer:

• Geen gevonden

Horeca:

• Buitencentrum Oostvaardersplassen

Links:

• Deze wandeling in tegengestelde richting
• Print deze wandeling
• Deze route op je mobiel wandelen
• Detailkaart bij deze wandeling
• Bekijk deze wandelroute op Google Earth
• Download de wandelroute op je GPS (GPX)
• Deze route als lijst met coördinaten

Tweeten

Op de parkeerplaats aan het begin van de Oostvaardersplassen is plek voor ongeveer 30 auto's. De parkeerplaats dient als startpunt voor wandelingen. Beleef de wildernis van de Oostvaardersplassen zelf.

Route:

• Loop vanaf de parkeerplaats richting het buitencentrum van Staatsbosbeheer.

Voor wandelaars en andere geïnteresseerden heeft Staatsbosbeheer een Bezoekerscentrum ingericht. Je vindt er een winkel en informatiepunt.
De Oostvaardersplassen zijn ontstaan doordat men in het recente verleden de natuur helemaal zijn gang heeft laten gaan in een dieper gelegen stuk van de Flevo Polder. In een kleine tentoonstelling wordt hierover allerlei achtergrond informatie gegeven.
Het buitencentrum is ook voorzien van een horeca gelegenheid met terras. Het is ook het startpunt voor verschillende wandel- en fietsroutes, tal van excursies met de boswachter en andere activiteiten.

Route:

• Sla bij het buitencentrum links af en volg het pad over eerste houten brug.

Naast het wandelpad verscholen tussen het groen ligt een stukje bijzondere architectuur in de vorm van een pyramide-achtig gebouw. Het is een Kantoor Staatsbosbeheer en tevens werkschuur. Vanuit dit pand wordt het beheer van bos en natuur in de Oostvaardersplassen en verdere omgeving georganiseerd. Het is één van de werkplekken van de boswachter, en daarom niet bedoeld voor bezoekers van het gebied.

Route:

• Loop door tot je op de tweede houten brug staat.

Een groot deel van de Oostvaardersplassen bestaat uit open water. Op het wandelpad houd je droge voeten omdat er een aantal bruggen over de plas aangelegd zijn. Vanaf de brug heb je een goed zicht op de plas, zijn oevers en de watervogels. In de rietkraag zitten soms kleine zangvogeltjes, heb je ze wel gehoord? Loop dus zachtjes over de planken en misschien zie je wel watervogels met hun jongen. Of let eens op de karpers die in het water zwemmen?

Route:

• Loop een klein stukje verder en kijk links van het pad.

Als bomen aangevreten worden door het wild en ze de schors eraf gegeten hebben, ontstaat een zwakke plek waar de boom buigt. De meeste bomen gaan dood als de bast opgegeten is. Deze boom heeft geluk gehad, niet alle bast is opgegeten. De boom is dus gedeeltelijk omgevallen en vervolgens weer de hoogte in gegroeid. Vandaar de gebogen boomvorm. Dit soort bijzondere boomvormen kun je hier vaker tegenkomen, omdat de natuur zijn gang mag gaan en niemand de omgevallen bomen opruimt.

Route:

• Loop verder over het pad tot je in het wilgenbos op een splitsing met een weg van rechts uitkomt.

Midden in dit bosje van wilgen buigt een pad af naar een schuilhut van waaruit je de vogels in de Oostvaardersplassen van dichtbij kunt observeren. Je kunt er een heel eind over het water van de Oostvaardersplassen kijken.

Route:

• Neem vanaf de splitsing de asfaltweg in zuidwestelijke richting. (Het paadje slingert tussen de wilgen door en dit is met de splitsende weg aan je rechter hand.)
• Loop een klein stukje verder tot je bij de slingers in het pad bent.

Het asfaltpaadje richting het natuurlijke deel van de Oostvaardersplassen slingert hier op een romantische wijze door het wilgenbos. Het paadje is geasfalteerd om de Oostvaardersplassen ook toegankelijk te maken voor mensen in een rolstoel. Vanwege de slingering heb je iedere keer een andere blik op de verschillende aspecten van het wilgenbos.

Route:

• Loop verder tot de asfaltweg uitkomt op een T-splitsing bij het water, ga hier rechts af.
• Loop een klein eindje door tot het pad een knik naar links maakt en je voor een houten hek staat.

Van achter het hek heb je een prachtig doorkijkje richting de Oostvaardersplassen. De Oostvaardersplassen liggen op het laagste punt van de Flevo Polder. Om de laaggelegen gebieden droog te maken was een aparte dijk met een apart afwateringssysteem met gemalen nodig. Dat is er nooit gekomen. Het laaggelegen gebied is aan de natuur overgelaten om zich op een natuurlijke manier tot een wildernis te ontwikkelen. Omdat het zo laag ligt, zijn er nog steeds grote vlaktes met water te vinden, die je vanaf hier goed kunt overzien.

Route:

• Sla links af en volg het pad over de bruggetjes.
• Loop door tot het bankje vlak voor de tweede brug.

Zitje op de brug voor een picknick of om lekker uit te rusten van een lange wandeling. Aan de ene kant kun je het buitencentrum van Staatsbosbeheer zien liggen. Aan de andere kant heb je een uitzicht over de vlakte waar de natuur zijn gang kan gaan. Je zit op een eiland in een afwateringsvaart van de Flevo Polder.

Route:

• Loop over de tweede brug tot je aan de overkant op een kruispunt van wegen staat.

De wilgen in dit bos waren allemaal ongeveer even oud. Dat in combinatie met de begrazing door de vele wilde Konik paarden maakte het bos vatbaar voor een storm, zeker toen er al een aantal bomen omgevallen waren. Om een natuurlijke omgeving te behouden ruimt Staatsbosbeheer het dode hout niet op. Allerlei insecten vinden hun thuis onder de schors van dood hout en in het dode hout zelf. Het lijkt grijs en dood, maar in werkelijkheid is het een wildernis die wemelt van het leven. Door de vraat van de 1100 konik paarden, 200 reeën en 4000 edelherten krijgen jonge scheuten voor een nieuw wilgenbos weinig kans.

Route:

• Ga met je rug richting de bruggetjes staan en sla rechts af op het kruispunt.
• Volg het pad langs het Romijnsdiep, een afwateringssloot, tot je rechts van het pad een dode boom met paddenstoelen erop ziet.

Als je eens in detail kijkt naar deze boom, zie je dat hij aan één zijde dood is. De andere zijde heeft gewoon nog blad in het voorjaar en de zomer.
Van de dode kant is de schors, het levende hout door de paarden afgeknabbeld. Er is dus geen sapstroom met voedingsstoffen van de bodem naar de bladeren meer mogelijk. Die kant gaat dus dood. De andere zijde heeft nog wel een bast en zal nog blijven leven.
Schimmels tasten het hout nu al aan en verteren het. Die bruine paddenstoelen zijn de vruchtlichamen van die schimmels. De boom is wel instabiel doordat zo'n groot deel van de kroon dood is.

Route:

• Loop verder tot je in open terrein aankomt en op een splitsing met een pad naar links uitkomt.
• Sla links af en loop een paar meter verder tot je links van het pad een meidoorn ziet staan.

Als je oplet zie je overal de sporen van vraat door de dieren die in dit gebied leven. De stekelige meidoorn is hiervan een illustratief voorbeeld. De stam met een kroon ligt hoog boven de reikwijdte van de paarden. Ze kunnen niet bij de jonge blaadjes in het voorjaar. De schors kunnen ze er niet afknabbelen want die heeft grote stekels. Maar de zijscheut vlak bij de grond wordt jaarlijks prachtig vlak gesnoeid. De stekels van de jonge scheuten zijn dan nog zacht.

Route:

• Loop richting de afwateringssloot en sla op de splitsing links af.
• Loop verder langs de afwateringssloot tot je bij een hek aankomt.

Als je met je rug richting het hek gaat staan, heb je een prachtig uitzicht over de verschillende landschappen van de Oostvaardersplassen. Elk seizoen zijn ze weer anders. Ook de bewoners verhuizen regelmatig van plaats, daar waar ze voedsel kunnen vinden.
Het pad achter het hek leidt naar de schuilhut, de Schollevaar. Het pad is alleen toegankelijk met gids.

Route:

• Keer om en loop terug langs de afwateringssloot tot je links van het pad een steiger in de afwateringssloot ziet liggen.

Vanaf dit platform heb je een prachtig uitzicht over de afwateringssloot, het Romijnsdiep door natuurgebied de Oostvaardersplassen. Kijk bij het betreden wel uit, de planken kunnen glad zijn.
Ooit was het de bedoeling de Oostvaardersplassen ook droog te leggen. Daarom zijn er afwateringssloten aangelegd. Ook nu nog wordt dit gebied droog gepompt. Zou men dat niet doen dan zou hier meer dan 2 meter water staan.

Route:

• Loop door over het pad langs de afwateringssloot, sla rechts af op de splitsing en loop een paar meter door tot je links van het pad een meidoorn ziet staan.

Als je oplet zie je overal de sporen van vraat door de dieren die in dit gebied leven. De stekelige meidoorn is hiervan een illustratief voorbeeld. De stam met een kroon ligt hoog boven de reikwijdte van de paarden. Ze kunnen niet bij de jonge blaadjes in het voorjaar. De schors kunnen ze er niet afknabbelen want die heeft grote stekels. Maar de zijscheut vlak bij de grond wordt jaarlijks prachtig vlak gesnoeid. De stekels van de jonge scheuten zijn dan nog zacht.

Route:

• Ga met je rug richting de afwateringssloot staan en volg het pad dat voor je ligt door het open terrein.
• Loop door tot je op een viersprong van paden bij een wegwijzer naar de Zeearend uitkomt.

Knooppunt van wandelroutes door de Oostvaardersplassen. Eén van de paadjes gaat richting de Zeearend, een gebouw van waaruit je de Konik paarden en de vogels in de Oostvaardersplassen ongestoord kunt observeren.

Route:

• Neem vanaf de splitsing bij het pad naar de zeearend het pad in noordoostelijke richting.

De uitgestrektheid van het moerasachtige landschap van de Oostvaardersplassen is uniek in Europa. De ontwikkeling van dit gebied wordt geheel aan de natuur overgelaten. Dood hout is een schuilplaats voor kevers en andere insecten, Staatsbosbeheer laat het daarom liggen. Door de begrazing met Konik paarden blijft het landschap open en hebben jonge scheuten moeite zich te vestigen op de vlakte. Zolang er zoveel grote grazers aanwezig zijn, wordt hier dus geen bos gevormd.

Route:

• Loop door tot je vlak voordat je bij twee plassen aankomt op een splitsing van paden uitkomt.

Niet alles in de Oostvaardersplassen is puur natuur. Er zijn planten die de mens op de voet volgen. Weegbree met de karakteristieke bladrozetten, die dicht tegen de bodem aangedrukt liggen, komen al sinds de oudheid in de omgeving van de mens voor. Tredplanten kunnen goed tegen betreding, bijvoorbeeld op een wandelpad als dit. Het stuifmeel van deze planten is heel herkenbaar in bodemmonsters. De hoeveelheid weegbree stuifmeel in een grondmonster is voor de archeoloog een maat voor de menselijke aanwezigheid op die plek.

Route:

• Neem vanaf de splitsing van wegen het pad in oostelijke richting. (Dit is het pad richting de spoordijk.)
• Loop door tot waar je aan je linkerhand een uitzicht over de plassen hebt.

Vanaf dit punt heb je een weids uitzicht over de plas met rietkragen. Daarachter kun je het wandelpad over de dijk langs het Romijnsdiep zien liggen. Geniet van de avontuurlijke wildernis onder steeds nieuwe Hollandse wolkenluchten.

Route:

• Loop een klein stukje door tot waar je de rietkraag van de plassen goed kunt zien.

Het riet aan de rand van de plas is aanmerkelijk korter dan het riet iets verderop in de plas. Dit komt door de grazers die in dit gebied rondlopen; 4000 edelherten, 1100 Konik paarden en 200 reeën. Je kunt precies zien tot hoever de paarden bij de rietkraag kunnen zonder al te natte voeten te krijgen. Daar houden ze niet van.

Route:

• Loop door tot je aan het einde van de twee plassen weer op een splitsing van paden staat.

Paarden lusten graag de schors van bomen. Bij dit knooppunt staat zo'n aangeknabbelde boom; een heel stuk van de stam heeft geen bast meer en is van blank hout. Ook dit soort oudere bomen heeft dus te lijden onder de hoeveelheid Konik paarden die in dit gebied rondlopen. Jonge scheuten worden geregeld opgegeten; alleen tussen de stekelige meidoorns en sleedoorns hebben de wilgen kans om te kiemen en te groeien.

Route:

• Neem vanaf de splitsing van wegen het pad in noordoostelijke richting.
• Volg het pad met de bocht naar rechts mee en loop door tot vlak voor het pad een bocht naar links maakt.

Van huisdieren is bekend dat je ze zinnelijk kan maken. Dat kan alleen met dieren die netjes met hun omgeving omgaan. Konik paarden gaan kennelijk ook netjes met hun omgeving om. Ze poepen allemaal op dezelfde plaats. Zo vormt zich een paarden WC.
Ook kun je zien dat de uitwerpselen van de paarden langzaam opgeruimd worden. Dat komt omdat zo'n hoop paardenpoep een wildernis op zich is; er leven allerlei larven van insecten in, die de poep langzaam aan verteren. Zo is er zelfs midden op het asfalt een stukje natuur te vinden.

Route:

• Loop verder tot je op een kruispunt van wegen voor een bruggetje uitkomt.

De wilgen in dit bos waren allemaal ongeveer even oud. Dat in combinatie met de begrazing door de vele wilde Konik paarden maakte het bos vatbaar voor een storm, zeker toen er al een aantal bomen omgevallen waren. Om een natuurlijke omgeving te behouden ruimt Staatsbosbeheer het dode hout niet op. Allerlei insecten vinden hun thuis onder de schors van dood hout en in het dode hout zelf. Het lijkt grijs en dood, maar in werkelijkheid is het een wildernis die wemelt van het leven. Door de vraat van de 1100 konik paarden, 200 reeën en 4000 edelherten krijgen jonge scheuten voor een nieuw wilgenbos weinig kans.

Route:

• Neem het pad dat over de twee bruggetjes naar de andere kant van de vaart gaat.
• Sla aan de overkant van de bruggetjes eerst rechtsaf en daarna links af het wilgenbosje in.
• Ga in het wilgenbosje op de splitsing rechtdoor.
• Loop over de bruggen langs de vijver tot bij het buitencentrum.
• Bij het buitencentrum naar rechts en doorlopen tot je op de parkeerplaats staat.

Op de parkeerplaats aan het begin van de Oostvaardersplassen is plek voor ongeveer 30 auto's. De parkeerplaats dient als startpunt voor wandelingen. Beleef de wildernis van de Oostvaardersplassen zelf.

Deze pagina voldoet aan de volgende internet standarden van het W3 Consortium (W3C).

• Home
• Nieuws
• Wandelingen
• Achtergrond informatie over dit project
• Technische achtergronden
• Contact informatie
• Links

• Index: A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

• Meer wandelingen.